Toen pissen plassen werd…
Toen pissen plassen werd, is het gezeik begonnen.
Het stond vroeger op een tegeltje bij mijn oma op het toilet.
Toen zij overleed wilde ik alleen dat tegeltje hebben en verder niets uit de rijk gevulde zilverkast.
Ik moest aan de spreuk denken toen ik het bericht las dat Parkpop ging verhuizen naar het Malieveld. Want verdomd als het niet waar was, ik zag het al aankomen.
Parkpop. Ooit ontstaan door de fusie van twee Haagse feesten: Maliepop, van het Algemeen Haagse Comité en Noordzeepop, een festival van enkele strandtenthouders.
Het Algemeen Haags Comité, dat in opdracht van de gemeente Den Haag aan de slag ging met het organiseren van feesten en partijen. Omdat geen enkel evenementenbureau ook maar iets wilde organiseren in een stad waar net zoveel leven inzat als in een treinbiels van het troosteloze Centraal Station.
Om daar nog iets van te maken werd in die tijd Nieuw Babylon gebouwd. De ooievaar en de reiger wisten niet hoe snel ze zich de pleiterik konden maken. Heeft u een beeld?
De stad was keihard op weg naar een faillissement.
In het Algemeen Haags Comité zaten begin jaren ’80 gasten die de randjes opzochten en lef hadden. Jongens van de gestampte pot. Ik heb van één van hen nog eens een weddenschap verloren en dat heb ik geweten. Prompt liep ik enkele weken later met mijn kop tot de in diepste poriën zwart geschminkt in één van hun evenementen, de Sinterklaasintocht vanuit de Scheveningse haven.
De tijd van de Haagse Beat Nach en Haagse Vlooienmarkt.
Maar ook Parkpop, georganiseerd dus door het Algemeen Haags Comité en Noordzeepop van strandtenteigenaars.
Met bloed, zweet en tranen, zijn met steigerpalen, hout en golfplaten, door veel vrijwilligers de eerste podia en barmeubels in elkaar gezet. De hele stad verdiende er aan; Arthur met zijn nootjes en snoep, Henk met zijn patat en meneer Jansen met middelen der verruiming van de geest .
De Hells Angels verkochten bier en zorgden voor de handhaving als een paar punkers probeerden de boel te verstieren.
En pissen deed je tegen een boom.
Het was een geordend zooitje. Maar wel óns zooitje.
De dag erna kon je als scholier bijverdienen door de rotzooi op te ruimen. Twee-gulden-vijftig per zak en bij 4 zakken een t-shirt.
Dit feest ging jaren goed. Het festival groeide en artiesten kwamen er graag. Ze vroegen er weinig voor omdat ze het gezellig en knus vonden én ze konden later tegen hun kleinkinderen zeggen dat ze ooit mochten spelen op het grootste gratis popfestival van Europa, dat in de hoogtijdagen 500.000 bezoekers trok. Meer dan Woodstock.
Kijk, dat hadden we met onze Haagse klauwen en handelsgeest maar mooi voor elkaar gekregen. Geen gezeik, iedereen rijk.
Totdat we niet meer tegen de bomen mochten pissen maar voor 50 cent tegen een plaskruis moesten gaan staan.
U ziet, als pissen plassen wordt, gaat het gezeik beginnen; álles moest ineens volgens de regels…
De organisatie ging in andere handen en de zaak werd professioneler.
Het werd een éénheidsworst, waardoor ik op het festival niet meer wist bij welk festival was.
Het was niet meer uniek, alles hetzelfde als bij alle andere festivals.
Alsof ik in een winkelstraat liep met de Hema, Blokker en de Etos.
Nog maar één podium en een tent. Waarom die tent?? De beste optredens die ik bij Parkpop heb gezien, waren in de zeikregen zoals Blondie in 1999. Denis Denis uit de kelen van 325.000 bezoekers.
Een tent, één podium en plaskruizen en om het helemaal strak te krijgen, wordt Parkpop vanaf volgend jaar georganiseerd op het Malieveld. Dan worden we met z’n allen afgemarcheerd naar dat vierkante veld. Het Malieveld.
Niks bossen, niks paadjes en hoekjes waar je alles kon doen wat God en burgemeester Deetman had verboden.
En ik snap het vanuit de organisatie wel. Het veld is niet voor niets Mojo-proof gemaakt met alle voorzieningen én het OV dichtbij.
Zelfs de Haagse Horeca in het centrum kan hier goed van boeren, als die een eigen programma er omheen programmeren. Hotels in de buurt. Ik snap het, ik snap het, ik snap het.
Maar hoe zit het met de naam? Het Malieveld is onderdeel van het Haagse Bos en dan krijg je Bospop. Een festival met die naam bestaat al. In Limburg en jawel van, daar zijn ze weer: Mojo.
De gemeente Den Haag probeert er nu van alles aan te doen en kondigde afgelopen week aan dat heel Den Haag betrokken gaat worden bij het Nationaal Park de Hollandse Duinen.
Kijk dat is Haagse bluf, dan ligt het Malieveld ineens weer in een park.
Maar reken je niet rijk Den Haag want dan tel je je arm: het nieuwe park loopt van Noordwijk tot Hoek van Holland, gemeente Rotterdam.
De kans dat we Parkpop, net als North Sea Jazz verliezen aan Rotterdam is daarom levens groot. Ik geef toe, ver gezocht maar ik neem geen tandje risico met Haags Cultureel erfgoed.
We mogen al geen kerstbomen meer rausen, de kermis op het Lange Voorhout is pleite, de Marathon is gesloopt, het vuurwerkfestival op Scheveningen weg en de laatste Puchs worden de stad uit getreiterd.
Dus ik doe een oproep aan Mojo:
Doe je ding, maak van pissen plassen, maar geef de naam Parkpop terug aan de Hagenezen die de naam groot hebben gemaakt.