Zorgtechnologie, wat een term, ‘Zorgtechnologie’.
Als ik er aan denk en het uitspreek, denk ik aan een robot, die boven je hangt als je in de tandartsstoel ligt.
In de meest ongemakkelijke houding met zo’n mond-spreider, compleet overgeleverd aan een apparaat dat bliepend boven je hangt en in je mond aan het porren en beitelen is.
In no time en € 500, — lichter sta je weer buiten.
Spoelen doe je thuis maar. Met de groeten van de tandarts die op zijn ligbed langs het zwembad in Malaga en vanachter zijn laptop, 15 van die robots tegelijk aanstuurt.
Zorgtechnologie of E-Health om het iets menselijker te laten klinken.
E-Health is natuurlijk een hipster-term die door vlotte marketing guys and girls bedacht is maar vooral bedoeld is om te verbloemen dat persoonlijke Zorg gewoon schreeuwend duur geworden is.
De term E-Health moet jou wijsmaken dat jij één van de uitverkorenen bent om dé-béste-zorg te krijgen.
Maar zonder dat je het door hebt, ben je via een casemanager, van een persoon van vlees en bloed, omgezet in een digitaal product met een streepjescode.
E-Health, Zorgtechnologie, ik ben er huiverig voor.
Het is er ook zo geniepig ingeslopen.
Vroeger als je in de wachtkamer van de dokter zat, kwam hij je persoonlijk uit de wachtkamer halen, om bij hem of haar je persoonlijke problemen te komen vertellen. Of te tonen.
U weet wel, Dokter van de Ploeg met Mien Dobbelsteen als huishoudster.
Toen het persoonlijke halen werd vervangen door een kille buzzer voor de volgende patiënt, wist ik al dat dit het hek van de menselijke zorg was.
E-Health.
In het begin konden we er nog om lachen, toen onze Nederlandse Willy Wortel, Griet Titulaer weer eens een voorspelling liet zien in de Wondere Wereld.
‘Tuurlijk Griet en wat een leuke ringbaard en nog leuker accent’. Maar het was toch zeker niet de bedoeling dat dit de werkelijkheid zou worden??
Maar dat werd het wel. En snel ook.
Te snel en vooral uit nood geboren.
Ik heb als Raadslid de technologische en organisatorische en bestuurlijk omslag van heel dichtbij meegemaakt, toen in 2014 alle zorgtaken met een fikse bezuinigingen door het Rijk over de schutting van de gemeente Den Haag werden geflikkerd.
E-Health moest dé oplossing bieden.
Ik was aanwezig toen Raadsleden in vooruitstrevend Berlijn gingen kijken hoe daar de E-Health vorm kreeg maar tevens ook de verhalen te horen kregen hoe persoonlijke Zorgbudgetten van alleenstaande hulpbehoevende door criminele thuiszorg-organisaties werden geïnd.
Ik héb een demente moeder gehad, die te lang thuis moest blijven wonen en afhankelijk was van thuiszorg.
Ik héb een nacht in de iZi-ervaringswoning geslapen met álle zorggadgets die er bestaan. Top maar bij dementie helpt lang niet iedere gadget of Ipad.
Iedere verandering, iedere nieuwe gadget, Ipad, update etc, is voor dementerende personen een nachtmerrie.
Alleen een Ipad waarvan het scherm de oude radio van vroeger laat zien, werkt voor dementerende mensen. Maar als er weer eens een update van het besturingssysteem komt, met nieuwe icoontjes, dan zijn dementerende ouderen weer verder van huis.
Maak voor die mensen een telefoon met draaischijf i.p.v. een schermpje voor videobellen.
Zorg dat de flatscreen het beeldscherm kan laten zien van het Tv-toestel van vroeger, met 3 knoppen: Nederland 1, 2 en 3.
Technisch kan het, maar nee, we gaan alles nóg meer high-tech maken.
En ik snáp het wel, maar voor hele generaties gaat dit té snel.
Zowel voor de patiënt als voor oudere medewerkers, die opgeleid zijn met papieren dossiers en nog de tijd hadden om een arm om iemands schouder heen te leggen.
Maar het is natuurlijk goed dat er vooruitgang is.
Zonder vooruitgang hadden we nooit penicilline uitgevonden en zaten we nu nog aan de kruiden van Klazien uut Zalk.
Het is ook goed dat de gemeente Den Haag personen als Ans Vogelaar, Luc de Witte en Nathal van Rijn hebben.
Nathal van Rijn was 8 jaar lang directeur van Rabobank in Almere. Een top baan, maar toen de Rabobank besloot om wijkkantoren te sluiten en meer op afstand ging werken, was dit voor onze Nathal reden om zijn stropdas aan de wilgen te hangen. Hulde aan Nathal.
Nu adviseert hij de gemeente Den Haag bij het moderniseren van de zorg.
Als zo’n advies, over hoe om te gaan met E-health, wordt gegeven door iemand die zijn kont tegen de kribbe gooide toen de wijkkantoren van banken gingen verdwijnen, dan denk ik dat dit wel goed komt.
Persoonlijke zorg is het beste.
Geen E-dokter, en zelfs geen zoemer in de wachtkamer.
En het kán!
Afgelopen week had ik mijn tanden weer eens in een onderwerp gezet en prompt brak er een stuk van mijn kies af en dus fietste ik langs de tandarts om een afspraak te maken. En wat denk je? Ik kon direct plaatsnemen in de wachtkamer!
Het is geen geintje, het is écht gebeurd.
Nog voordat ik de Donald Duck uit had, was ik al aan de beurt en kwam de tandarts mij persoonlijk halen.
Ik had na de behandeling werkelijk waar een stralende topdag.
Ik heb de héle dag met een big smile rondgelopen en iedereen, jongen oud, lachte ook míj toe.
’s Avond bij het tandenpoetsen kwam ik er pas achter waarom:
de tandarts was vergeten mijn mond-spreider te verwijderen.
Héérlijk die menselijkheid.
<< Columns