Extra sporthal in Den Haag
Den Haag met de duinen, het strand, de zee en de prachtige parken.
Ideaal voor sport en spel, maar voor hoe lang nog?
Dat Den Haag een goede ligging had voor niet alleen slap gepraat tussen politieke leiders maar ook voor sport, spel en recreatie, dat wist Floris de 4e in de 14e eeuw al.
Den Haag, Die Haghe, was al snel een locatie voor jacht en sporten als ringsteken en jawel vanaf 1500 lag er ook een heuse tennisbaan achter de Ridderzaal.
Er was ruimte zat, maar de ruimte voor sport werd ook in dié tijd steeds schaarser.
Zo had Den Haag in die tijd de één na langste Maliebaan. Een baan waar men een vorm van golf beoefende.
Die moest drastisch ingekort worden omdat de Koninginnegracht er dwars doorheen werd aangelegd. Alleen het Malieveld herinnert er nog aan.
En zo zijn er meerdere prachtlocaties voor sport verdwenen.
Of getackeld, om in sporttermen te blijven.
Vroeger had iedere wijk in Den Haag wel een trapveldje.
Na de oorlog was het zelfs onderdeel van de stedenbouwkundige ontwerpen in Den Haag Zuid West. Uit heel Nederland kwam men naar Den Haag om dit te aanschouwen. In Escamp en Moerwijk had ieder woonblok een grote openbare tuin voor sport en ontspanning.
Na het eten een partijtje voetbal in de tuin, de ouders langs de lijn.
Maar ook die binnentuinen dreigen te verdwijnen. Net als de voetbalvelden die naast kerken lagen (zo kon de pastoor in de gaten houden of er op zondag écht niet gevoetbald werd) zoals in Loosduinen. Ze zijn bijna allemaal verplaatst naar de periferie van Den Haag.
Althans wat ook daar nog van over is want ook daar rukt de woningbouw op.
Kijk naar Kijkduin en het Wateringseveld. Daar zijn de laatste decennia veel sportvelden opgeofferd voor verstedelijking en ook vandaag de dag liggen er voor sportvelden in Madestein plannen klaar voor woningbouw.
En mind you, ook de Vlietzone tussen Den Haag en Voorschoten met veel sportaccommodaties, blijft vooralsnog stand houden door vrijwilligers die lokale, provinciale en landelijke bestuurders bij iedere verkiezing keer op keer op het hart drukken over het belang van behoud van het sportpark, en de bedreigingen die er zijn vanuit de woningbouw, industrie en de steeds maar uitdijenede A4.
Maatschappelijk vastgoed in Den Haag, zoals voldoende ruimte voor scholen, huisartsenpraktijken, fysio en de verloskundigen maar óók sportvelden en sporthallen, staan steeds meer onder druk.
In een rap tempo verdwijnen de locaties met de bestemming ‘maatschappelijk’ uit bestemmingsplannen.
Het probleem is dat je met vrijwel geen mogelijkheid, of met héél veel geld, commercieel vastgoed weer kan herbestemmen naar Maatschappelijk.
Het probleem is ook dat niet iedere maatschappelijke locatie van de gemeente Den Haag is, maar wel prachtig gelegen zijn in binnenstedelijk gebied. Zoals kerken. Die zijn in bestemmingsplannen per definitie aangemerkt als Maatschappelijk vastgoed.
Projectontwikkelaars houden rentmeesters van kerken vaak zakken vol met geld voor de neus.
Deze kans wordt maar al te graag gepakt. De enige voorwaarde voor verkoop is dan wel dat de gemeenteraad moet instemmen met de verandering van de bestemming.
Dat gaat vaak gepaard met heel veel gedoe en staan daarom vaak lang leeg. Jammer maar terecht.
De gemeenteraad is als hoogste politieke orgaan verantwoordelijk bij het veranderen van bestemmingsplannen.
Het verzoek om de bestemming Maatschappelijk op een kerk te veranderen naar Woningbouw of Bedrijven, is namelijk een uitgelezen kans voor de gemeenteraad om bij zulke gevallen eens goed te kijken naar hoeveel maatschappelijk vastgoed er in de desbetreffende buurt is.
Veel te vaak moet een huisarts namelijk in een commercieel pand zitten terwijl verzekeringsmaatschappijen en vanuit gaan dat zij in maatschappelijk vastgoed zitten en hun vergoeding aan de huisarts daar dan ook op baseren.
Maar om bij het onderwerp te blijven: kerken kunnen óók goed ingezet worden voor sportactiviteiten. Kijk naar Planet Jump. Een prachtige en unieke locatie voor indoor trampolinespringen in de voormalige Rooms- Katholiek kerk ‘Martelaars van Gorcum’ aan het Stadhoudersplantsoen.
Trampolinespringen in een kerk. Mooi toch?
Bij de eerste sprong voel je je al dichter bij God.
Het nut en de noodzaak voor het behoud van sportfaciliteiten is met de verdichting van de stad letterlijk en figuurlijk van levensbelang.
Veel is gratis, de straten, het strand, zelfs de duurste sportkleding is voor kinderen met een Ooievaarspas bereikbaar.
Koop een paar hardloopschoenen en de Haagse straten en het strand zijn voor jou.
Komt u wel eens in Bouwlust-Vrederust? Kijk dan eens omhoog naar de galerijflats, grote kans dat u een hele groep bewoners ziet lopen over de galerijen. Ze lopen de galerij helemaal rond, pakken de trap naar een verdieping lager en lopen ook daar de hele galerij rond, tot ze beneden zijn. Daar pakken ze de lift terug naar hun eigen etage. In de middag wordt dit herhaald, in omgekeerde richting. Eerst met de lift naar beneden en dan galerij voor galerij omhoog.
Lopen. Just do it, zegt Nike al sinds de jaren ’80.
Maar sporten is meer. Het is ook ontmoeten, het is gezondheid, het is economie, eenzaamheid tegen gaan.
Samen lachen, samen huilen, en dat vraagt om investeringen.
Sport heeft raakvlakken met vrijwel ieder domein, zo stelt de Adviesraad van de Sport terecht in hun manifest 2022-2026.
Het klinkt simpel, en zo is het ook.
Helaas denkt ieder domein, iedere bestuurder, echter nog veel te veel in hokjes.
Terwijl de praktijk, de sportorganisaties, bedrijven, de gezondheidszorg, kortom onze maatschappij, schreeuwt om de budgetten te ontschotten, die aangewend kunnen worden om sportaccommodaties te behouden of zelfs uit te breiden.
Just do it.
Maar in politiek Den Haag wordt er liever oeverloos gepraat.
De kaak- en bilspieren zijn, door het pluche en vele gepraat, beter ontwikkeld dan de armen die opgestroopt moeten worden om aan de slag te gaan.
Voorbeeld: in mei 2018 is er een motie ingediend om een onderzoek te starten naar de behoefte aan sporthallen in Den Haag.
Over dat onderzoek is 4x een uitstelbrief gestuurd, dat men er mee bezig is en na 4,5 jaar is er een ei gelegd. Om in Paastermen te blijven.
4,5 Jaar!
Had men Jan Raateland maar gebeld. Jan Raateland, mister turnvereniging Die Haghe, bestuurslid in zowat alle organisaties die zich bezig houden met sport en sportadvies. Zowel landelijk als lokaal.
Hij was de drijvende kracht achter de realisatie van de eerste Haagse turnhal in 2010 in Loosduinen.
Dat was een tijdelijke locatie, want deze zou geïntegreerd moeten worden in het topsportcentrum in het Zuiderpark.
Totdat ene Epke op 10 april 2011 een Europeese titel won in Berlijn, en in 2012 goud bij de Olympische Spelen en 2013 en 2014 de WK.
Epke werd ónze Epke ,en na maar liefst 22 gouden medailes was het Epke Zonderland effect overduidelijk zichtbaar bij de turnverenigingen. En is dat niet meer weggegaan.
De interesse in turnen werd nog verder versterkt door het Olympisch goud van Sanne Wevers op de balk in 2016 en zo zijn er nog vele Nederlandse turnsuccessen te benoemen in de afgelopen jaren.
Turnen is hot en al 10 jaar lang pleit Jan Raateland en velen met hem daarom voor een grotere, maar vooral permanente indoor sporthal voor o.a. turnen. Daar was geen onderzoek voor nodig, alleen een werkende telefoon.
Politiek Den Haag koos toch voor een onderzoek van 4,5 jaar en wat blijkt: In Den Haag is er behoefte aan minimaal 2 grote sporthallen.
Eén daarvan, geloof het of niet, zou in Loosduinen moeten worden gebouwd, als vervanging van de huidige tijdelijke locatie.
Voor de naam van de hal in Loosduinen, is mijn voorstel om hem te vernoemen naar Jan Raateland.
De man, die het voor elkaar heeft gekregen om sportverenigingen als immaterieel erfgoed aan te merken, heeft er dan keihard voor gestreden.
Nú moet het geld er nog komen. En dat wordt spannend.
Wat de woorden in de verkiezingsprogramma’s van lokale politieke partijen waard zijn, moet blijken uit de komende coalitie-onderhandelingen.
Ik wil de druk bij politieke partijen niet te veel opvoeren, die hebben het al moeilijk genoeg met het elkaar verdacht en zwart te maken, maar ik hoop voor hen van harte dat de 2 sporthallen in Den Haag er daadwerkelijk komen, want de kiezer weet jullie te vinden als je verkiezingsbeloften verbreekt.
En anders herinner ik als servicegerichte columnist de kiezer er bij de volgende verkiezingen wel aan.
Ik voel de vraag bij u branden: wat is, na ruim 4,5 jaar onderzoek door de gemeente Den Haag, de andere meest geschikte locatie voor een nieuwe grote sporthal?
Dat blijkt ook een voormalige locatie van een sporthal te zijn. Een topsporthal waar Den Haag legendarische sportmomenten heeft beleefd en waar even legendarische evenementen en concerten zijn gehouden.
Een sporthal, die goed genoeg was om als topsportlocatie serieus mee te dingen in het bidbook van Den Haag voor de Olympische spelen in 1992, maar waar 8 jaar later de sloophamer in ging.
Inderdaad de Houtrust-hallen.
Er kwam woningbouw voor in de plaats.
Heeft u even?