Burgerinitiatieven, ik ben er gek op! Het is hét medicijn tegen burenruzies, tegen verveling, tegen het inkakken van betrokkenheid van burgers bij de politiek en het verbetert sterk de sociale cohesie in een wijk of stad.
Burgerinitiatieven hebben de stad veel gegeven en ik werk er graag aan mee. Zoals de Nijkamphoeve.
Het was VVD Wethouder Sander Dekker die deze stadsboerderij op de rand van Escamp en Loosduinen wilde wegbezuinigen.
Tal van vrijwilligers en uw servicegerichte columnist kwamen daar tegen in opstand en al snel sloten daar veel bedrijven en scholen zich bij aan.
Met bedrijfs- en dierendeskundigen en aannemers, die allemaal belangeloos bijdragen, draait de Stadsboerderij nu nog beter dan toen hij van de gemeente was. Het is één groot feest als je daar komt. Een oase van rust, midden in de stad, op onze eigen boerderij, gerund door burgers.
Of kijk naar de actie van burgers tegen de verkoop van de kavel van de Haagse Academie voor Lichamelijke Opvoeding, de HALO, aan een projectontwikkelaar, die het terrein vol wilde zetten met 70 eengezinswoningen. Met de inleg van een beetje spaargeld kochten omwonenden uit de grote woningen er omheen de kavel aan de Laan van Poot. Zij ontwikkelden er ruime appartementen waar ze zelf in gingen wonen. Ze regelden zo de doorstroming in hun eigen wijk.
Power to the people, ik mag het wel als mensen lef tonen en, als we dan toch in het Engels bezig zijn, out of the box denken.
Over denken gesproken, ik zat er bij toen Petra Brekelmans de ambtenaren liet nadenken waarom de voormalige voetbalkantine van Texas niet als buurthuis kon fungeren, door alleen de simpele aanduiding in de bestemmingsplannen van ‘Sport’ naar ’Maatschappelijk’ te veranderen.
De voetbalkantine, direct naast de International School of The Hague werd dé ontmoetingsplek van Expats en Loosduiners.
Het geschiedde en het werd de geboorte van “het Buurthuis van de Toekomst”, waarbij veel sportkantines in Den Haag het buurthuis van een wijk werden. Een concept dat in heel Nederland gekopieerd is.
Toen Petra dit project had afgerond, vroeg ze eens tussen neus en lippen door aan mij wat er toch was met die oude jeugdherberg in die villa, ergens in de bossen van Ockenburgh.
Ik dacht maar één ding: wat Petra in haar hoofd heeft zitten, gaat lukken. Ondanks het feit dat er door de gemeenteraad al voorbereidingsbesluiten waren genomen en de sleutel van de villa al praktisch in handen was van een projectontwikkelaar.
Petra liet zich door niets stoppen. Don’t panic, organise! En dát deed Petra.
Degene die wel in ‘panic’ raakte, was de projectontwikkelaar.
Na een lange vergadering van de raadscommissie zag de projectontwikkelaar in dat zijn plan kansloos was en trok zich terug tot stomme verbazing van iedereen in de zaal, inclusief uw columnist.
Door de hulp van talloze vrijwilligers werd Villa Ockenburgh één van omvangrijkste burgerinitiatieven die Den Haag ooit heeft gekend. Het burgerinitiatief werd een financieel en politiek huzarenstukje waar zélfs de gemeente Westland aan meewerkte door een kas te schenken.
De annexatiestrijdbijl tussen de twee gemeentes ligt begraven onder de moestuin van het restaurant van Villa Ockenburgh.
Villa Ockenburgh is een ontmoetingsplek van en voor burgers en buitenlui geworden en draait tot de dag van vandaag als een tierelier.
Ik verzucht wel eens dat iedere wijk een Villa Ockenburg moet hebben, een pand dat de héle buurt gezamenlijk kan opknappen en bestemmen voor iets dat zij willen.
En laten ze het ook vooral zelf doen. Burgerinitiatieven moeten vanuit een grote groep mensen zélf komen en wat mij betreft ook zonder begeleiding van goedbedoelde welzijnsorganisaties met een waslijst aan managers en procesbegeleiders. Trial and error, of gewoon op zijn Haags: af en toe mag je best op je gezicht te gaan, zo hebben we allemaal leren lopen. Toch?
Lukt het altijd? nee. Helaas. Het vraagt veel het tam tam in de buurt en bij andere betrokkenen.
Zonder grote groepen mensen op straat en massale media aandacht is er ook geen aandacht van politieke partijen. Massa is voor hen namelijk kassa. Kleine initiatieven die een groot verschil kunnen maken, sneuvelen dan en dat is jammer.
Er is wel een website van de gemeente Den Haag met info, voor het geval je als burger het lef hebt een initiatief te bedenken waar je daadwerkelijk iets mee wil doen. Eerlijk is eerlijk, het lijkt gebruiksvriendelijk. Maar als je het goed leest, dan lijkt de gemeente Den Haag als de dood dat Burgers te veel macht krijgen door weer zoiets als Hellasduin, De Nijkamphoeve, Behoud Bethekerk, Behoud Valkenboskerk of Villa Ockenburgh te eisen.
De voorwaarden op de website lijken daarom vooral bedoeld om het ons stadsbestuur niet moeilijk te maken door lastige zaken aan de orde te stellen. Heb jij bijvoorbeeld een goed initiatief om de organisatie van onze gemeente te verbeteren? Vergeet het maar.
De talloze verbeterinitiatieven die Hagenaars hebben onze voor onze gemeentelijke belastingen, mag je ook lekker voor je houden.
Zo ook initiatieven, die ervoor kunnen zorgen dat onze begroting eens op orde komt, dien je vooral te gebruiken voor je lokale wijkvereniging of speeltuincommissie, maar niet om ons stadsbestuur te willen verbeteren. Dat denken ze zelf beter te kunnen.
Bijzonder.
Juist nu zou je toch heel wat hebben aan initiatieven om dé grootste onverwachte kostenpost van honderden miljoenen op onze begroting, het namelijk Stadstheater Amare, te kunnen drukken?
Ik zeg laten we dáárvoor eens een burgerinitiatief voor starten. Een mooie start voor het nieuwe jaar.
Je mag mij er altijd voor bellen en wedden dat we de zaak in no-time rendabel krijgen?