Een jaaroverzicht was te lang, daarom een terugblik op de afgelopen week…
In deze tijd van het jaar zou je een terugblik kunnen verwachten, maar er is zó veel gebeurd, dat ik er een week voor zou kunnen uitrekken.
De hele wereld is een gekkenhuis, dus ik hou het maar op de afgelopen week.
Die begint in huize Rogier op de zondag. Normaal gesproken een rustdag maar mijn hart maakte overuren. Op de bank voor Max-TV. Nee, niet tijdens de ochtend gymnastiek Nederland in Beweging met Olga Commandeur, maar tijdens de Formule 1 race van onze Max.
Een geweldige raceprestatie en dat belooft wat voor het volgende raceseizoen, alhoewel je dan wel even vooraf een LOI-cursus Rechten moet volgen.
Want, de Formule 1 race wordt, als het aan Mercedes ligt, niet meer op de baan maar bij de rechter gewonnen. En dat is geen geintje, want Duiters hebben geen humor. Formule 1 races winnen in een rechtszaal. Snelrecht krijgt dan een hele andere betekenis.
Maandag konden we even op adem komen, of liever onze adem inhouden, want dinsdag was daar de Corona-persconferentie. Op anderhalve meter, met mondkapje op en handschoenen aan, zaten we thuis voor de TV. Als het om Corona gaat, neem ik geen tandje risico.
‘We moeten volhouden’ was de boodschap en ons schrap zetten voor de Omikron-variant.
Ik denk dat ik maar alvast WC-papier ga inslaan en bij de volgende persconferentie voor de zekerheid voor onze TV ook maar een plexiglas scherm zet.
Een booster lijkt te helpen. Niet te verwarren met breezer. Een booster is er gewoon nog één nemen. Als je dat overigens met een breezer doet, en er nog één neemt, dan kun je de anderhalve meter afstand wel vergeten.
Maar ik dwaal af.
Woensdag lag Den Haag onder vuur. Een wereldwijde aanval op onze stad. Geen hond die het overigens merkte. We zijn wel wat slagvelden gewend.
Het bleek om een cyber aanval op ons IJspaleis te gaan. Een D-Dos aanval, waarbij een heleboel berichten tegelijkertijd naar onze ambtenaren worden gestuurd. Geruchten gaan dat een overijverige stagiair de fout had gemaakt om na 5 jaar eens de mailbox van het klachtenloket te openen.
Door het vastlopen van het digitale systeem werd de Raadsvergadering geschorst, omdat deze niet meer te volgen was.
Die is normaal al niet om aan te gluren, dus ik zag het verschil niet.
Ik snap het wel dat ze de Raadsvergadering zonder digitale ondersteuning schorsten, want die gasten praten alleen nog maar met elkaar via Twitter.
Een D-Dos aanval op de gemeente Den Haag. Notabene de hoofdsponsor van het miljoenenproject The Hague Security Delta. Een hipsternaam voor een stichting die zich bezig houdt met de strijd tegen cyberaanvallen. Ik zou gelijk mijn geld terugvragen.
Bij de Kamer van Koophandel staat de stichting overigens ingeschreven onder de categorie ‘overige’. Omdat dit te vaag is, is het onderverdeeld bij ‘ideële organisaties en hobbyclubs’.
En dit verzin ik dus niet hè!
Donderdag
In het koffiehuis lees ik in mijn krantje dat we een nieuwe regeringscoalitie hebben. Hoera! Na maanden elkaar te hebben gewantrouwd, elkaar in de pers te hebben afgezeken, ik wil niet met je samenwerken, hij pest mij en meer van dat voorspelbare gedrag, is een aantal partijen elkaar tóch in de armen gevallen.
Wat een Kerstgedachte. Ik moest er bijna van huilen. Nou ja, dat kwam meer omdat er teveel ui op mijn broodje ei zat.
Daar verslikte ik mij bijna nog in, toen ik las dat er nóg meer ministers bijkomen.
Nóg meer ministers. Straks hebben we meer ministers dan Kamerleden.
Meer ministers betekent ook meer ministeries.
Ik stel voor dat ze maar lekker gaan flexwerken. Nieuwe bestuurscultuur. Gewoon werken bij de MacDonalds, Starbucks of in de bibliotheek. Laptopje open en hup, tussen het volk aan het werk. En geen ge-ja-maar of privacy.
We vinden het inmiddels al heel normaal als er ergens gevoelige documenten of USB-sticks blijven liggen.
Vrijdag
Het ontwerp van het Spuiplein kan geen goedkeuring krijgen van menig raadslid. Wat een verrassing…
We hebben tonnen gestoken in participatie-processen, thee drinken, yo-met de skaters praten, inloop-avonden, zoomsessies, stadsbijeenkomsten, jij noemt het en het is gedaan. Iedere Hagenees weet dat het weggegooid geld is.
Weggegooid geld, want al bouw je een plein met gouwe tegels en een ballenbad van beschuitstuiters met bijpassende fontein met sallûf, dan nog vindt de echte Hagenees wat om te griepen.
Klagen, elkaar afzeiken, gallen, zuigen, het zit in het groen-gele bloed van elke Hagenees. Dat zit in de diepste genen en geen RNA-Coronavaccin of 5G mast die dat kan verhelpen. Maar de meerderheid van de Haagse raad bestaat niet uit Hagenezen en dus trappen ze er iedere keer weer in en janken ze mee in de hoop dat één van die Klagenezen op zijn of haar partij stemt bij de volgende verkiezingen.
Zaterdag
Het échte nieuws voor de Hagenaar en Hagenees is deze week natuurlijk het vertrek van Joop als presentator. Onze Joop.
Na Arie op Muzieksafari is er geen radiopresentator geweest, die zulke serieuze programma’s kon maken met zo’n prachtig Haags accent. Zijn naam alleen al, Joop Schouten, bekt lekker Haags.
Geen presentator die zo kon zuigen bij lokale politici. Geen presentator die lokale raadsleden zo kon confronteren met het beleid van hun eigen wethouder of een uitspraak die ze eerder hadden gedaan.
Jammer dat je zo vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen stopt, Joop.
Ik kan er veel over zeggen maar om te voorkomen dat ik ga janken, hou ik het daarom hierbij: bedankt gozer!